Μια 3D κατασκευή φάτνης:
.jpg)
Μια πολύ εύκολη κατασκευή .
Μια πολύ εύκολη κατασκευή.
Μιλήσαμε για τη χειμερία νάρκη.Τι είναι,ποια ζώα πέφτουν σε χειμερία νάρκη,ποιες αλλαγές συντελούνται στο σώμα τους κατά τη διάρκειά της,τι προετοιμασίες γίνονται πριν τα συγκεκριμένα ζώα ΄΄κοιμηθούν΄΄
(καφέ αρκούδα,έντομα,είδος βατράχου-μπράσκα,σκίουρος, χελώνα στεριάς,φίδι,σαύρα,νυχτερίδα,σαλιγκάρι) και πότε ΄΄ξυπνούν΄΄.
Εστιάσαμε την προσοχή στον σκαντζόχοιρο.
Κάναμε και μια κατασκευή:
Το πατρόν:
Η αλεπού (Vulpes) είναι γένος θηλαστικών, που ανήκει στην οικογένεια Κυνίδες. Το πιο γνωστό είδος είναι η Κόκκινη αλεπού (Vulpes vulpes), της οποίας το τρίχωμα είναι κοκκινωπό, με μαυριδερά το πίσω μέρος των αυτιών της και το μπροστινό μέρος των ποδιών της, ενώ το άκρο της ουράς της είναι πάντα λευκό.
Εξωτερικά μοιάζει λίγο με τον σκύλο, αλλά η ουρά της είναι πολύ πιο φουντωτή και το τρίχωμά της πιο πυκνό, ενώ και το ρύγχος της πιο μακρόστενο. Το μεγαλύτερο σε διαστάσεις είδος είναι η κόκκινη αλεπού, η οποία φτάνει σε μήκος έως και τα 90 εκατοστά και ζυγίζει 7 - 10 κιλά. Το εντυπωσιακό είναι ότι η ουρά της φτάνει σε μήκος έως και τα 60 εκατοστά, δηλαδή είναι αρκετά μεγάλη συγκριτικά με το σώμα της. Στα περισσότερα είδη, τα πόδια της είναι κοντά και λεπτά και έτσι η ουρά της χρησιμεύει και σαν μέσο ισορροπίας.
Από τη Βικιπαίδεια
Μια εύκολη κατασκευή με θέμα την ελιά.
Απλά ζωγραφίζουμε, κόβουμε, διπλώνουμε και κολλάμε.
Το λιομάζωμα
Τις παγωμένες μέρες του χειμώνα το λιομάζωμα γινόταν πολύ δύσκολο. Μόλις ξημέρωνε ο Θεός την μέρα ο κόσμος ξεχύνονταν στα χωράφια. Θυμάμαι τις γυναίκες τυλιγμένες με χοντρά πλεκτά στην πλάτη και το λαιμό, με μαντήλες στο κεφάλι να προσπαθούν να γεμίσουν το καλάθι τους!
Μάζευαν τις ελιές ανάμεσα στα βρεγμένα από το «κιράγι» χόρτα. Το κρύο έκανε την ανάσα να βγαίνει από το στόμα σαν καπνός από τσιγάρο, και συχνά έφερναν τα ξυλιασμένα χέρια τους στο στόμα για να τα ζεστάνουν. Μόνη παρηγοριά η φωτιά που άναβαν για να ζεσταθούν και να ζεστάνουν και το φαγητό που ήταν συνήθως φασολάδα μαγειρεμένη αποβραδίς με κόκκινη καυτερή πιπεριά. Συνοδευόταν και με ρέγγα που την έψηναν στα κάρβουνα και γέμιζε ο τόπος με τη χαρακτηριστική μυρωδιά της!
Από τις διηγήσεις που έχω ακούσει από πιο παλιούς, τα τραγούδια με τ’ αστεία και τα γέλια αντηχούσαν παντού, μέχρι να μαζευτούν τα μόδια και να τελειώσει το κτήμα! Κατά το ηλιοβασίλεμα σταματούσαν τη δουλειά. Τα χέρια τους δεν τα αισθάνονταν απ’ τα αγκάθια και το κρύο! Φόρτωναν τα τσουβάλια με τις ελιές στα ζα και κουρασμένοι, με αργό το βήμα, τραβούσαν για το χωριό.
Οι κατσίκες μπροστά βελάζοντας και τα κουδουνίσματα έδιναν ένα τόνο χαράς την ευλογημένη αυτή ώρα που άνθρωποι και ζώα, έρχονταν να ησυχάσουν, καθώς φεύγοντας, η νύχτα απλώνονταν χαρίζοντας ησυχία και ηρεμία στη φύση!
Νοσταλγικές ιστορίες που μοιάζουν με παραμύθι σ’ ένα κόσμο που άλλαξε πολύ! Το αφιερώνω σε όλους εκείνους που έφυγαν πια από κοντά μας, αφού ο χρόνος περνάει σαν νερό, και τίποτα δεν μένει το ίδιο…
Πηγή: Θεοδοσία Γιασσά, σε: «Μυτιληνιά Διάλεκτος»
Αποφάσισα να μαζέψω κάποια στοιχεία για την ελιά και να φτιάξω ένα βιβλίο.
Θα τα ανεβάσω μία μία σελίδα και ο καθένας ας επιλέξει αυτές που θέλει...
1.Εξώφυλλο
