Τελειώνουμε:
Τ τ
Υ υ
Φ φ
Συνεχίζουμε με τα υπόλοιπα γράμματα:
Ν ν
Π π
Συνεχίζουμε με τα επόμενα 6 γράμματα:
Η η
Μ μ
Ας ξεκινήσουμε ανεβάζοντας τα 6 πρώτα γράμματα:
Α α
Ένας διασκεδαστικός τρόπος για παιδιά δημοτικού καθώς και για παιδιά που αντιμετωπίζουν δυσκολίες στην παραγωγή γραπτού λόγου και συγκεκριμένα στην παραγωγή επαυξημένων προτάσεων:
Πώς μπορώ να μεγαλώσω μια πρόταση; Μια άσκηση που φαίνεται απλή αλλά είναι αρκετά απαιτητική για τα μικρά. Εγώ την υλοποίησα στη Β τάξη.
Ήρθε η ώρα της... καφετιέρας!
Τα είδη του καφέ που φτιάχνει 3:
--------------------------------------------------------
Ρήμα: Είναι η λέξη της πρότασης που φανερώνει ότι κάποιος ή κάτι ενεργεί, παθαίνει κάτι ή βρίσκεται σε μια κατάσταση.
π.χ. Ο Κώστας παίζει κιθάρα.
Υποκείμενο: Είναι η λέξη της πρότασης που δείχνει κάποιος (κάποια, κάποιο, κάποιοι, κάποιες, κάποια) κάνει ή παθαίνει κάτι ή βρίσκεται σε μια κατάσταση.
π.χ. Ο Κώστας παίζει κιθάρα.
Για να βρούμε το υποκείμενο, απαντούμε στην ερώτηση ποιος/ ποια/ποιο …
Το υποκείμενο βρίσκεται πάντα σε πτώση ονομαστική και είναι (συνήθως) ουσιαστικό ή αντωνυμία. Συχνά το υποκείμενο παραλείπεται, γιατί εννοείται. Στην περίπτωση, όμως, που το ρήμα είναι απρόσωπο το υποκείμενο είναι μία ολόκληρη πρόταση. Όταν το ρήμα είναι απρόσωπο, η πρόταση (που είναι υποκείμενο στο ρήμα) ξεκινάει με το να, το ότι ή το πώς. Σε αυτήν την περίπτωση το υποκείμενο απαντά στην ερώτηση τι.
π.χ. Η μαθήτρια διαβάζει τα μαθήματά της.
(Ποια διαβάζει; Η Ελένη –υποκείμενο/ ουσιαστικό)
Αυτή διαβάζει τα μαθήματά της.
(Ποια διαβάζει; Αυτή –υποκείμενο/ αντωνυμία)
Διαβάζει τα μαθήματά της.
(Ποια διαβάζει; Αυτή –το υποκείμενο εννοείται)
Φαίνεται ότι/ πως θα βρέξει σήμερα.
(Τι φαίνεται; Ότι/Πως θα βρέξει σήμερα. –το υποκείμενο είναι πρόταση)
Αντικείμενο: Είναι η λέξη της πρότασης που φανερώνει το πρόσωπο ή το πράγμα στο οποίο πηγαίνει η ενέργεια του υποκειμένου.
π.χ. Ο Κώστας παίζει κιθάρα.
Για να βρούμε το αντικείμενο, απαντούμε στην ερώτηση τι ή (σε) ποιον. Το αντικείμενο είναι πάντα σε πτώση αιτιατική και είναι (συνήθως) ουσιαστικό, επίθετο, μετοχή ή αντωνυμία (στην τελευταία περίπτωση συχνά χρησιμοποιείται ο ασθενής τύπος της αντωνυμίας). Επίσης, το αντικείμενο μπορεί να είναι ονοματική φράση (φράση χωρίς ρήμα) ή ολόκληρη πρόταση (φράση με ρήμα).