Το κακό το κάνουμε καλό και το καλό καλύτερο.

Το κακό το κάνουμε καλό και το καλό καλύτερο.

     Το βλέμμα του το είχε καρφωμένο στο πάτωμα, τα χέρια σφιχτά δεμένα πίσω από την πλάτη. Όταν απότομα το σήκωσε, διέκρινες το φόβο, την απόγνωση… Δεν καταλάβαινε λέξη από αυτά που του λέγαμε. Πόνος θλίψη, μοναξιά… και εμείς ούτε με τη γλώσσα του σώματος δε μπορούσαμε να τον «αγγίξουμε».     

Κι όμως προσπαθήσαμε , προσπαθήσαμε να χτίσουμε γέφυρα μεταξύ μας, να βρούμε τρόπους επικοινωνίας, να τον κάνουμε να νιώσει ζεστασιά.
Οι συμμαθητές του τον συνόδεψαν στο διάλειμμα και έπαιξαν μαζί ποδόσφαιρο.

-Κυρία! Παίζει καταπληκτική μπάλα.     

Κάποιος άλλος προσπάθησε , με το ζόρι σχεδόν, να τον ταΐσει ένα κερασμένο κουλούρι για να του δείξει το ενδιαφέρον του.     

 Ένας ακόμα του δώρισε μία τσάντα με καινούρια τετράδια, μολύβια, μπογιές, κασετίνα…    

Μια ολόκληρη τάξη μετέφραζε όσα έλεγε η δασκάλα στα αγγλικά γιατί έβλεπαν την αγωνία ζωγραφισμένη στο πρόσωπό του . Προσπαθούσε να καταλάβει…     Κάποιοι δάσκαλοι φώναξαν…

-Θέλω υλικό να του μάθω να διαβάζει και να γράφει.

-Θέλω να μου πει πώς περνάει στην τάξη και τι μπορώ να κάνω για εκείνον.    

Κάποιοι δάσκαλοι δήλωσαν:

-Στο κενό μου θα του μαθαίνω λεξούλες καθημερινές.    

Κάποιοι γονείς έτρεξαν να φέρουν κρουασάν, χυμούς.    

Κάποιοι γονείς προθυμοποιήθηκαν να φέρουν ρούχα.    

Κάποιοι γονείς αναρωτήθηκαν:

-Τι θέλει αυτό ανάμεσα στα παιδιά μας;    

Κάποιοι γονείς είπαν:

-Γιατί τα παιδιά μας φώναξαν μετά την πρωινή προσευχή Με Χραμπά (καλώς όρισες); Γιατί να μάθουν αυτή τη λέξη;  

Κάποιοι του πρόσφεραν τη χαρά του να πηγαίνεις σχολείο, προνόμιο των ελεύθερων κρατών μακριά από τα δεινά του πολέμου, χωρίς τη στήριξη ενός τμήματος υποδοχής.  

Έμαθε να παλεύει από μικρός. Θα συνεχίσει να παλεύει για καιρό ακόμα. Σε έναν πόλεμο που δεν γνωρίζει ακόμα, ένα πόλεμο χωρίς σφαίρες , ένα πόλεμο μισαλλοδοξίας…  

Κάποιοι από εμάς θα σταθούμε δίπλα του, θα παλέψουμε μαζί του για να του αποδείξουμε ότι εμείς οι Έλληνες το κακό το κάνουμε καλό και το καλό καλύτερο. Ότι εμείς και από φιλοξενία ξέρουμε και από προσφυγιά. Εμείς, την προσφορά και το φιλότιμο την έχουμε στο αίμα μας.

Γ . Κοκκινάκη